Column – Ooit een stadsmiep
Ik woon afgelegen, het laatste huis aan de finish van een doodlopende piste die niemand kan vinden. Normaal gesproken is het enige dat je hoort, het ruisen van de rivier die zo ongeveer om mijn tuin kronkelt. Nou ja, rivier? De sécheresse, de droogte, heeft ‘m verschrompeld tot een gecastreerd beekje waarin zelfs een lilliputter-hondje hooguit zijn tenen kan wassen.