Heiko en Joke Leugs waren altijd al gek op Zweden. Na ontelbare vakanties en zelfs de aankoop van een tweede huis besloten ze de stap te wagen en in hun geliefde Zweden te gaan wonen. Heiko vertelt in het kort zijn verhaal. De uitgebreide versie is te lezen in zijn laatste boek ‘Zweden wat een verschil!’
‘Emigreren is een grote sprong in het diepe. Een gedegen voorbereiding is dan ook zeer aan te bevelen of eigenlijk noodzakelijk, om die stap soepel te zetten. Onze voorbereiding bestond uit vele vakanties in dit mooie land, waarbij we met de camper op diverse plaatsen (regio’s) zijn geweest én in de diverse seizoenen. Vele regio´s werden bekeken en beoordeeld op bereikbaarheid vanaf Nederland, bereikbaarheid van winkels en bereikbaarheid van (ziekenhuis) zorg. We wilden op ongeveer een half uur rijden van dat laatste wonen. Alhoewel Värmland en Dalarna bijvoorbeeld ook erg mooi zijn qua natuur, kozen wij voor het Smålandse hooggebergte in de provincie Jönköping. Veel bossen, veel meren, veel bergen, veel rotsen en heel veel ruimte.’
‘Onze verdere voorbereiding bestond uit het leren van de taal door een tweetal cursussen Zweeds te doen in Nederland. Daar leerden we de basis van de, voor ons, nieuwe taal en leerden we ons tijdens de vakanties verstaanbaar te maken. Wát een bevrijdend gevoel! Omdat het kopen van een huis lastig leek in verband met het niet hebben van een Zweeds persoonsnummer bij emigratie, het nummer waar echt bijna alles van afhangt, kochten we eerst een vakantiehuis. Daar konden we naartoe, nadat ons huis in Nederland was verkocht. Geen woningstress, maar gewoon naar het vakantiehuis.’
‘Voor onze gemoedsrust zochten we ook alles uit op het gebied van onder meer de zorg, pensioen, inkomsten en kosten van levensonderhoud. We lieten ons informeren door de mensen in de diverse stands van de Emigratiebeurs in Houten. Die beurs bezochten we een aantal jaren achtereen en zo kregen we ons plaatje compleet. Ons huis in Blijham werd verkocht en we konden gaan! Gedurende onze plannenmakerij hielden we familie en vrienden uiteraard op de hoogte, zodat ons vertrek geen schokeffect zou opleveren.’
‘Op 5 mei 2017 reden we samen met hond en kat naar ons nieuwe woonland. En nu, zeven jaar verder, durven we voor onszelf te concluderen, dat het een goede stap is geweest. Wát een verschil! De rust, ruimte, uitgestrekte natuur, mentaliteit van de Zweden (op het platteland) en gevoel van veiligheid die onze nieuwe woonomgeving uitstraalt komt binnen. Daar word je zelf ook rustiger van en dat is heilzaam voor lichaam en geest.’
‘We hebben geen grote verrassingen of onoverkomelijke problemen ondervonden, dankzij de gedegen voorbereidingen. Wat zijn nu de grootste ontberingen hier? De nabijheid van familie! Ouders, kinderen en kleinkinderen zien we slechts drie of vier keer per jaar als we naar Nederland gaan om ze te bezoeken of als ze bij ons komen. Dat gemis is een keerzijde van de emigratie, ondanks de mogelijkheden van beeldbellen. Verder merken we een grote achterstand te hebben op het gebied van cultuur, gewoontes en gebruiken. Na 55 jaar Nederland weet je precies waar je moet zijn voor ‘iets’. Hier moet je alles opnieuw ontdekken. Niet erg hoor, mits je goede buren hebt én een werkkring. Een baan hier, al is het maar een of twee dagen in de week, doet het integratieproces en de taalvaardigheid enorm versnellen. We hebben geen spijt van de emigratie en wensen iedereen die dezelfde stap overweegt heel veel succes! Volg je hart en maak je dromen waar!’
Heiko schreef maar liefst vier boeken over zijn emigratie naar en integratie in Zweden. Zijn nieuwste boek (‘Zweden, wat een verschil!’) verscheen in 2023 en geeft een realistische kijk op het leven van een emigrant.