Grenzenloos
Wonen, werken en leven in het buitenland
Veel ophef in Nederland over de Gay Pride in Boedapest van afgelopen zaterdag. Ondanks een officieel verbod ging de mars gewoon door, met steun van onder anderen Amsterdams burgemeester Femke Halsema, GroenLinks kamerlid Kati Piri en beroepsactiviste Greta Tunberg. In Hongarije zelf leek de Pride bar weinig los te maken. Is het land echt zo onverdraagzaam als wordt gesuggereerd in de Nederlandse media?
Vier jaar geleden lieten André en Nikkie hun leven in Limburg achter zich om een nieuw bestaan op te bouwen in het zuiden van Hongarije. Daar begonnen ze een bed & breakfast, omringd door rust, ruimte en – zoals ze het zelf omschrijven – een oprechte vorm van acceptatie die ze in Nederland nooit helemaal gevoeld hadden. In een interview met NieuwRechts vertellen ze openhartig over hun leven: “We worden hier gewoon behandeld. Iedereen weet het, maar niemand kijkt ons vreemd aan.” Hun geaardheid is in hun dorp geen onderwerp van gesprek, laat staan van afkeuring.
In Nederland hadden ze elk hun eigen bedrijf: André repareerde klokken in Geleen, Nikkie runde een frietkraam in Brunssum. Toch knaagde er iets. Ze droomden van een rustiger leven, dachten aanvankelijk aan Gran Canaria, maar via een tip van een kennis kwamen ze in Hongarije terecht. Daar ontdekten ze wat het betekent om écht welkom te zijn. Hun gasten komen uit allerlei landen, maar ook de lokale bevolking toont zich vriendelijk en behulpzaam. Hun B&B draait goed, en ze voelen zich veilig en op hun plaats.
Ze zijn niet de enigen die dit zo ervaren. Ook anderen die op het Hongaarse platteland wonen, vertellen over een ontspannen en respectvolle omgangsvorm. Het leven buiten de grote stad blijkt voor veel mensen verrassend harmonieus te zijn – ongeacht achtergrond of geaardheid. Dat beeld wijkt af van wat vaak in de media wordt geschetst over Hongarije. En misschien is juist dát het verschil: het contrast tussen politieke statements en het dagelijks leven van gewone mensen.
Voor André en Nikkie was de stap naar Hongarije een bevrijding. Ze kwamen in een gemeenschap terecht waar het niet draait om etiketjes, maar om hoe je met elkaar omgaat. Hun verhaal laat zien dat emigratie niet alleen gaat over nieuwe kansen, maar ook over de waarde van eenvoud, menselijke warmte en het loslaten van vooroordelen. Ze zijn niet bezig met activisme of zichtbaarheid – ze leven hun leven zoals ze dat zelf willen. En misschien is dat wel de meest stille, krachtige vorm van acceptatie die er is.
(Bron: “Homostel André en Nikkie dolgelukkig in Hongarije: ‘Wij worden hier nooit lastiggevallen’” – NieuwRechts, 4 juli 2025)
Bekijk ook de website van de B&B van André en Nikki: www.amiparadicsomunk.com
☕ Vind je deze en alle andere informatie op onze site waardevol? Steun ons met een kleine donatie en help Grenzenloos gratis en onafhankelijk te houden. Zie: Samen houden we het gratis!
