‘Als kind wist ik al dat ik naar Zweden wilde!’

Lineke Breukel emigreerde met haar man en zoon 13 jaar geleden naar Zweden. Een kinderdroom werd daarmee werkelijkheid. Ze vertelt haar verhaal in het boek Succesvol emigreren naar Zweden, maar is ook exclusief voor de lezers van grenzenloos.nl hier te lezen:

‘Als kind wist ik al dat ik naar Zweden wilde. Waarom weet ik nog steeds niet. Ik vermoed dat ik ooit in een ander leven een Vikingmeisje ben geweest. Ik fantaseerde over eindeloze bossen en eenzame meren, maar kinderdromen vervagen zodra er schijnbaar belangrijkere zaken op de agenda komen. Ik groeide op, ontmoette mijn man Gerard en we kregen onze zoon Steve. We woonden in het drukke westen van Nederland. Er waren altijd verplichtingen, er was altijd storing. Ik voelde voortdurend stress. Ik zat opgesloten in een leven waarin ik mij niet thuis voelde.

Toch stond Zweden als vakantieland eigenlijk nooit op onze agenda. Zoals zovelen brachten we onze vrije tijd vooral in het zuiden door. De eerste jaren met een tent, daarna met een verbouwde bus en uiteindelijk zwierven we rond op de fiets. We waren op zoek naar een ultiem gevoel van vrijheid, maar vonden dat nooit echt.’

‘Het eerste jaar dat we van El Nino hoorden, bedachten we dat we ons ook in het noorden van Europa konden laten natregenen en kozen we eindelijk voor Zweden. Het werd niet alleen voor mij, maar voor ons alle drie ‘thuiskomen’. Eenmaal in Småland begon het goed te kriebelen. Fietsend vergaapten wij ons aan de ruige natuur en de rust die zich om ons heen manifesteerde. We voelden ons direct thuis. Dit was waar we alle drie zo intens naar verlangden. Die enorme rust en vrijheid. Vooral dat laatste trok en trekt ons aan in dit fantastische land. De vrijheid om te doen waar je zin in hebt.

“In onze tuin verbouwen we onze eigen groenten en hebben we kippen.“

Het huisje dat wij na vier fantastische fietsvakanties kochten, ligt in het hoogland van Småland, midden in de natuur. In onze tuin verbouwen we onze eigen groenten en hebben we kippen. We hebben zonnepanelen, ons eigen water en een beerput. We blijven streven naar totale vrijheid en onafhankelijkheid. Dat blijft onze droom, een project waaraan we blijven werken.’

‘Inmiddels wonen wij hier dertien heerlijke jaren. Onze eerste reis naar Zweden was in 2001 en we emigreerden elf jaar later. Die emigratie is niet vlekkeloos verlopen, maar ook niet problematisch. Ik denk dat dit met iedere verhuizing zo gaat. Er ging niet echt veel mis, maar het was soms wel spannend. Omdat de Zweedse overheid de immigratieregels net voor onze verhuizing flink had aangescherpt, kregen we niet zomaar een persoonsnummer. Daardoor waren we gedwongen om tijdelijk een dure expat-verzekering te nemen voor de zorg. Dat kostte ons heel wat extra spaargeld, maar alles is goed gekomen. We voelen die spanning allang niet meer. Die gebeurtenis is een deel van onze geschiedenis geworden. Een spannend verhaal dat we soms aan potentiële emigranten vertellen.’

‘Er zullen altijd hobbels zijn die je moet nemen. Je kunt je verhuizing nooit honderd procent regelen, omdat er te veel dingen afhankelijk zijn van externe factoren. Dat idee loslaten scheelt veel stress. Natuurlijk plan je alles waar je controle over hebt, maar uiteindelijk zul je je ook moeten overgeven aan wat er op je pad komt. Gewoon je koffers pakken en gaan… en dan aanpakken wat geregeld moet worden. Dan komt die gezonde ‘niet zeuren maar doen’ mentaliteit die wij Nederlanders over het algemeen hebben goed van pas. Er is echter iets wat veel mensen vergeten: “Je verhuist nooit alleen je koffers.” Die heb ik voor mijzelf verzonnen, want natuurlijk zeurde ik niet en pakte ik alles aan wat geregeld moest worden. Mijn emoties fietsten daar echter achteraan en uiteindelijk kwam ik op een emotioneel nulpunt terecht. Ik heb nooit spijt gehad of heimwee, maar opnieuw aarden was niet altijd gemakkelijk. Bomen verplanten gaat nooit zonder slag of stoot. Opnieuw wortelen doet soms pijn. We hebben bijvoorbeeld moeten wennen aan de stugge hooglanders om ons heen, maar daar hebben we uiteindelijk een paar goede vrienden tussen gevonden. Contact maken, kostte alleen wat extra moeite, dat is alles.’

‘Als ik jou als lezer een tip mag geven: je verhuizing is niet klaar wanneer je alle kasten van je Zweedse huis hebt gevuld. Daarna wordt het hoog tijd om jezelf kenbaar te maken in de nieuwe samenleving waar je terecht bent gekomen, want er wonen altijd mensen om je heen. 

Neem de moeite om kennis te maken. Om een nieuw leven op te bouwen te midden van de Zweden. Daar krijg je geen spijt van. Het duurt soms even voordat je een glimlach van ze krijgt, maar die is echt en duurt de rest van je leven met elkaar. Je hebt het juiste land gekozen om oud in te worden…

Lineke Breukel schreef twee heel leuke boeken over haar emigratie naar Zweden die we van harte kunnen aanbevelen. Je vindt ze hieronder: