Nee hè, wintertijd!

Column – Niet om een beetje pesterig te doen, maar ik zat vandaag dus wél bij 23 graden in de zon op m’n terras lekker buiten aan de lunch. Met aan mijn voeten twee veruit favoriete logeerhonden die als topgeleerden al jaren geleden hebben genoteerd dat de trog bij mij drie keer per etmaal heel ruimhartig gevuld wordt.

En dat onder mijn bewind het tussendoor-koekje juist niet op de lijst van Verboden Lekkers staat. Ze vinden dat een jofel en ook nobel gegeven. Als ze weer naar huis moeten zijn ze vaak een kilootje of zo aangekomen en krijg ik van hun leidinggevende de ondertussen vertrouwde oorwassing. Trek ik me niks van aan en die honden ook niet. We zijn het eens: het is kwaad kersen eten met een dieet-goeroe die dun met ‘happy’ verwart.

Ik had de lunch simpel gehouden, wat rijst met pindasaus, ‘Indische’ boontjes en een bieten-salade, toastjes chèvre, brie en camembert, een paar madeleines bij de koffie. De sfeer was Provençaals gemoedelijk. Tot de thuissecretaris ineens over de wintertijd begon. Had ie beter niet kunnen doen. Natuurlijk totaal vergeten dat het alweer zover is en ik haat dat geklooi met de tijd. Ik krijg dat uur verschil niet in m’n hoofd en niet in mijn lijf. Handen af van de zomertijd! Hoe dat in andere landen zit, weet ik niet, maar bij ons in Frankrijk is een ruime meerderheid het met me eens. Ik geloof dat het weer zo’n ’Brussel’-dingetje is dat er twee keer per jaar aan klokken gedraaid moet worden. Iets met energiebesparing of zo. Is het op de wekkerradio dus al negen uur, terwijl lichaam en geest heel zeker weten dat het op z’n vroegst pas acht uur kan zijn. Beweert m’n horloge dat het midi is, dus tijd voor het apéro, zit ik om 11 uur al aan de rosé, wat zelfs mij te ver gaat. En als we allemaal zo nodig meer moeten bewegen, een rondje hollen om de kerk doe je (ik niet hoor)  misschien nog wel om vijf uur en niet om zes uur, want dan moet je de keuken in.

Vanmiddag aan tafel heb ik besloten het voorbeeld van de thuissecretaris te volgen. Hij weigert al jaren de klokken thuis, om z’n pols of in de auto voor- of achteruit te zetten. Een principiële keus voor de zomertijd. Dan maar een uur te vroeg of te laat bij een afspraak.

Maar ja, zal je zien dat een of ander algoritme de tijdsaanduiding op je beeldschermpje heeft zitten aanpassen. We gaan nergens meer over. 

Ontmoedigd trakteerde ik de honden op nog een koekje. En de zon verdween achter bewolking. Het was bijna vier uur zomertijd, volgende week is het dan tegen vijven. Maar niet op mijn horloge.

Tekst en foto: Renée Vonk-Hagtingius